افشین یدالهی

کوچه وقتی که نباشی رگ خشکیده ی شهره 

ماه تو گوش خونه گفته دیگه با پنجره قهره 

سقف دلبستگی بی تو واسه من سایه نداره 

دلم از روزی که رفتی دیگه همسایه نداره 

تو پی کدوم ستاره پشت ابرا خونه کردی 

رفتی و چیزی نگفتی گریه رو بهونه کردی 

من سوال ساده تو / تو جواب مشکل من 

ردپای رفتن تو روی صحرای دل من 

وقتی آسمون شبهام زیر سایه چشاته 

وقتی حتی این ترانه رنگ غربت صداته 

نمی ذارم این دو راهی سر راه ما بشینه 

نمی ذارم این جدایی رنگ فردا رو ببینه 

شبو با فانوس اشکت می برم به روشنایی 

با تو میرسم دوباره به طلوع آشنایی 

می دونم هر جا که باشی دل تو اهل همین جاست 

واسـه من تو ایــنجــا اول و آخر دنیاست اول و آخر دنیاست ...

شاعر: مرحوم افشین یدالهی

افشین یدالهی

آزاد آزادم ببین چون عشق درگیر من است

دیگر گذشت آن دوره که تقدیر زنجیر من است

 

شاید نمی دانی ولی از خود خلاصم کرده ای

آیینه ی خالی فقط امروز تصویر من است

 

از عشق تو برباد رفت آن آبروی مختصر

من روح بارانم ببین ، چون عشق تقدیر من است ...

شاعر: افشین یدالهی

افشین یدالهی

کدوم خواستن ، کدوم جون ، کدوم عشق

شاید خیلی از این حرفا دروغه

تا وقتی با همیم از عشق می گیم

نباشیم قولمون حتی دروغه

از این عشقایی که زنجیر میشه

هوس هایی که دامن گیر میشه

میترسم چون دلم بی اعتماده

به احساسی که بی تاثیر میشه

نه اینکه عاشقی حال خوشی نیس

نه اینکه زندگی بی عشق میشه

فقط کاش بین این حسای مبهم

بفهمم آخرش چی عشق میشه ؟!

مث حرفی که نگاهی نمیگفته و میگفته

اتفاقیه که که گاهی نمیفته و میفته

حس یخ زدن تو آتیش حال سوختن تو سرما 

تو بیداری یه خیاله یه حقیقته تو رویا

تو فکر عشق نیستیم و پیداش میشه

ولی وقتی که باید باشه میره

به حال و روز ما کاری نداره

همیشه یا براش زوده یا دیره ...

شاعر : افشین یداللهی